* BOOTJES BLIJVEN KOMEN

BOOTJES BLIJVEN KOMEN

Onderweg.  Door alle berichtgeving, maar ook door wat er direct om je heen gebeurt, blijf ik eraan denken.  Bootjes blijven komen.  Vluchtelingen die in de meest vreselijke kampen vastzitten. Kampen die door overstromingen en andere gevaren geteisterd worden. Vluchtelingen op Italiaanse of Griekse eilanden waar ze ooit per bootje aankwamen, maar geen kans zien om er weg te komen. Ook het beeld dat op mijn netvlies is gegrift van de driejarige Aylan (als symbool van alle doden) die 1 september 2015 aanspoelde op het strand van het toeristische Akyalar, keert geregeld terug. Amper 20 kilometer water scheidt het eiland Kos van de kust van Akyarlar, waar Aylan werd gevonden.

DESASTREUS

Voor hem, voor zijn broertje, voor hun 35-jarige moeder Rihan, voor drie andere kinderen en minstens zeven volwassenen liep die tocht die ochtend desastreus af. Hun vader Abdullah zou levend de kust hebben bereikt. Nadat het bootje was gezonken, dat eigenlijk op Kos had moeten aankomen, vond zijn vader zijn zoontje Aylan pas veel later terug. Vader Abdullah heeft Aylan uiteindelijk toch in Syrië begraven. Zo triest. Ik blijf me afvragen hoe deze ellende door kan blijven gaan. Ik stel me voor hoe mensen jarenlang op een eiland in erbarmelijke omstandigheden vastzitten zonder enig toekomstperspectief. En wij maar zeuren over onze lage rente op de bank en het woningtekort. Tja….

Een klein gedichtje hierover…

ONDERWEG

’s Nachts in gammele bootjes onderweg naar een beter leven

Betalen deze volwassenen en kinderen altijd de hoogste prijs.

Onderweg op zee zonder respect als schimmen weg gedreven,

Slechts een deel komt aan de overkant, in de oren eeuwig gekrijs

(copyright, Lis van der Geer, 8 oktober 2019)

gjoede voornemens o.a. olieverfportret dochter

* GOEDE VOORNEMENS AANZET TOT VERANDERING

GOEDE VOORNEMENS AANZET TOT VERANDERING

We hebben ze allemaal: goede voornemens. Of dat nu ambitieuze plannen, of al dan niet realistische doelen zijn. Het maakt niet zo veel uit. De wil om te veranderen is belangrijk! Verandering is goed voor een mens. Hersenen willen blijven leren. Anders maken ze geen nieuwe verbindingen meer en dan stomp je af.

Maar wat komt er terecht van al die goede voornemens? En is elke verandering een goede? Ik hou het even bij mezelf. Halverwege 2017 begon er bij mij het een en ander te borrelen. Ik kwam uit een nare periode die mij behoorlijk passief had gemaakt. Op een dag begon ik weer met schrijven in een A5 notitieboekje. dagboek, schrijvenAllereerst schreef ik geregeld op wat me dwars zat. Althans ik dacht dat ik dat opschreef. Maar alleen klagen op papier is niet bevredigend. Ik probeerde te ontdekken of er een rode draad in de mineur van mijn tekstjes te ontdekken was.

Het voornemen van 2018

Veel meer creatief bezig gaan, was mijn voornemen van 2018. Dat zou zich dan uiten in meer tekenen, schilderen en schrijven. Ja en dan mis je de focus, want ik ben geen ‘multitasker’. Bovendien is dat ook nergens voor nodig. Je kunt die activiteiten ook in wisselende periodes doen. Terugkijkend had ik ook dit voornemen weer veel te breed omschreven.

Zoals gezegd, realiseerde ik me dat het schrijfboekje allerlei zielenroerselen mocht bevatten, maar die moesten wel concreter worden. Mijn teksten moesten reflectief zijn, maar ook tot verhaal-ideeën aanzetten. Kortom, het schrijven diende meerdere doelen. Na een half jaar begon ik anders te schrijven. Over kleine dingen die me op een dag waren opgevallen, of de weerslag van een aardig gesprek. Dat motiveerde me. Dus bedacht ik me al snel: waarvan wordt een mens wel blij?

Toen ik me dat begon af te vragen, leek de grauwsluier over mijn leven langzaam op te lossen. De wereld zag er gewoon anders uit. Het bos waar ik met de hond loop, werd groener, de lucht werd blauwer, de mensen vriendelijker, de mogelijkheden lagen open en ik kreeg wat meer lef. Ik begon weer te schrijven en startte schrijfworkshops in 2018 bij de Kunstkring waar ik lid van ben.

Publiceren

Daarnaast leefde de wens zelf weer eens te publiceren. Dat is (tot nu toe nog steeds) een wens. Wel zijn er meerdere verhalen of columns van mijn hand gepresenteerd tijdens het maandelijkse schrijfcafé van de Kunstkring. Deelnemen aan een kunstzinnige club stimuleerde. Ook al vind je je werk nog niet publicabel, er blijft zo toch een maandelijkse stok achter de deur om te blijven schrijven. Ondertussen startte ik in 2018 ook met een online cursus bij een schrijfmentor (een auteur die al meerdere boeken heeft gepubliceerd). Zo’n langdurige cursus vergt echter meer discipline dan ik kan opbrengen. Voor een redelijk intuïtieve schrijver werpt een wat technische en rigide cursus ook drempels op. Ik heb nog tot februari. We gaan het zien.

olieverf, schilderij, kijken, blij

olieverf schilderij katje 30 x 30 verkocht 2018

De Kunstkring stimuleerde mij ook wel om weer te tekenen en te schilderen. Maar dan thuis. Want ik ben dan weer niet zo’n groepsmens, tenzij er een professional voor de groep staat en les geeft. Net als schrijven, beoefen ik schilderen en tekenen in alle rust. Daardoor kom ik in een flow. Het was ook begin 2018 dat ik allerlei wilde plannen (voornemens) had. In 2018 deed ik weer voorzichtige pogingen. Ik zou een serie schilderijen produceren en dan het liefst in olieverf. Ik zou mijn pastelwerk verder gaan uitwerken en veel oefenen enzovoorts. Niet helemaal gelukt. Niet genoeg althans. Maar wel een enkel schilderij en een of twee pastelwerken. Het stimuleerde me wel weer om in 2018 te starten met olieverf schilderen bij gerenommeerd kunstschilder Kees Blom in Apeldoorn. Bij hem ga ik me vanaf januari 2019 verder ontwikkelen.

Voornemens voor 2019

olieverf, portret, dochter

Dochter Claire toen ca 23 jaar: eerste echte gelukte olieverfportret.

Is er wat terecht gekomen van mijn creatieve voornemens van 2018? Zeker wel! Maar op enkele gebieden minder. Ben ik tevreden met wat er wel van terecht is gekomen? Jazeker! Mijn motto: ,,Lijkt iets je leuk en deed je het vroeger ook al met plezier? Gewoon weer oppakken! De ene creatieve activiteit stimuleert weer een andere.”

Dus voor 2019 neem ik me voor om een publicatie voor te bereiden. Verder wil ik meer schilderij en- portretwerk uit mijn handen laten komen. Pasteltekenen is oefening en ontwerp voor mijn schilderijen. Hieraan weer gerelateerd, maar nieuw voor 2019 is: ik duik in de wereld van de DSLR, oftewel fotograferen met een spiegelreflex. (verjaardagscadeau voor mezelf). Hoor ik u iets roepen? Nou en? Ik ga het gewoon doen.

 

Ik wens iedereen een prachtig, kleurrijk, inspirerend, kunstzinnig, gelukkig, gezond en blij 2019!!!!!